Przygotowanie gruntu pod nawierzchnię z kostki brukowej należy rozpocząć od wyznaczenia górnej krawędzi układanej płaszczyzny. Do tego celu stosuje się zazwyczaj kołki lub metalowe szpilki, do których na odpowiedniej wysokości przywiązuje się żyłki lub linkę.
Następnym etapem jest usuwanie gruntu rodzimego, czyli tzw. korytowanie. Odbywa się ono na głębokości od 20 do 50 cm. Należy pamiętać, że sposoby korytowania zależą od rodzaju gruntu, na którym się ono odbywa. W przypadku prac na gruntach słabonośnych (np. elastyczne gliny, grunty humusowe zawierające części organiczne) wymagane jest usunięcie ich aż do uzyskania stabilnej nawierzchni. Na tym etapie należy pamiętać o dwóch rzeczach: po pierwsze poziom wód gruntowych powinien znajdować się zawsze powyżej granicy przemarzania, po drugie – gdy mamy do czynienia z gruntami wysadzinowymi – głębokość koryta powinna być większa, a ziemia zastąpiona materiałem wartościowszym (kruszywem – tzw. pospółką lub gruntami o lepszych właściwościach).
Następnym etapem po korytowaniu jest wyrównanie powierzchni gruntu rodzimego oraz ukształtowanie zgodnie z niweletą mającej powstać nawierzchni. Proces wyrównania polega na ubijaniu walcem lub zagęszczarką dna wykopu wysypanego pospółką lub grubym piaskiem (warstwa do 10 cm). W tym momencie należy wytyczyć planowane zakręty, rozjazdy oraz spadki (standardowe: poprzeczny i podłużny wynoszą od 0,5 do 3% i zależą od typu zaprojektowanego odwodnienia), a także zamontować ewentualny drenaż (wg instrukcji producenta).
Na w taki sposób przygotowanym podłożu (zagęszczonym, utwardzonymi i ubitym) umieszczamy podbudowę. Jeżeli ma ona dużą grubość, jej wykonanie powinno być podzielone na kilka etapów. Do wykonania podbudowy najczęściej wykorzystuje się kruszywo naturalne lub łamane. Jej grubość jest uzależniona od przewidywanego obciążenia nawierzchni i wynosi od 20 (nawierzchnia wokół domów, chodniki) do 40 cm (nawierzchnia pod ruch kołowy). Podbudowa składa się z dwóch warstw technologicznych: podkładu konstrukcyjnego (warstwa nośna i mrozoodporna) oraz podsypki. Warstwa konstrukcyjna musi być o ok. 1/5 grubsza niż jest to przewidziane w projekcie, ponieważ podczas zagęszczania kruszywo zmniejsza swoją objętość (tzw. klinowanie). Warstwa podsypki ma za zadanie zapewnić stabilne osadzenie każdej kostki brukowej, służy również możliwości zniwelowania ewentualnych minimalnych różnic w wysokości kostki. Wykonuje się ją z materiału niezwiązanego – piasku o frakcji do 2 mm lub zaprawy cementowo-piaskowej. Podsypki nie zagęszczamy, tylko wyrównujemy łatą, zachowując odpowiednie spadki. Należy pamiętać, że położona na niej kostka brukowa powinna wystawać minimalnie ponad zaplanowany poziom niwelety, z tego względu, iż podczas zagęszczania nawierzchni wibratorem warstwa ta osiada. Po wykonaniu zagęszczenia podsypka powinna być wodoprzepuszczalna, nie może wnikać do warstwy nośnej, a jej grubość musi mieścić się w granicach od 2 do 5 cm. Prawidłowo wykonana podbudowa pod kostkę brukową powinna zawierać obrzegowanie nawierzchni.
Podbudowa powinna każdorazowo zostać wykonana zgodnie z projektem oraz wytycznymi producenta kostki brukowej.
Poradniki 
